Urodzony w 1962 r. w Porto Nuovo. Rzeźbiarz i malarz pochodzący z Republiki Beninu.
Jego dzieła eksponowane były na wielu wystawach zbiorowych (2010/2011 The Global Africa Project, MAD – Museum of Arts and Design, New York; 2009 Against Exclusion, 3rd biennale of Contemporary Art, The Garage Center for Contemporary Culture, Moscow, Russia; 2008 Angaza Afrika – African Art Now, October Gallery, London; 2007 From Courage to Freedom – El Anatsui / Romuald Hazoumè / Owusu-Ankomah, October Gallery, London; 2004-2007 Africa Remix, Dusseldorf; Hayward Gallery, London; Centre Pompidou, Paris; Mori Art Museum, Tokyo; Moderna Museet, Stockholm, Johannesburg Art Gallery, Johannesburg, South Africa; 1999 Liverpool Biennial: International Festival of Contemporary Art, Liverpool, UK
1992 Out of Africa: Contemporary African Artists from the Pigozzi Collection, Saatchi, Gallery, London) i indywidualnych (m.in. 2012 Cargoland – October Gallery, London; 2010 Romuald Hazoumè: My Paradise – Made in Porto Novo, Gerisch-Stiftung, Neumünster, Germany; 2007 La Bouche du Roi: An artwork by Romuald Hazoumè, The British Museum, London, England; 1998 Romuald Hazoumè, Art Gallery of New South Wales, Sydney, Australia). Nagrody: 2009 3rd Biennale of Contemporary Art, Moscow; 2007 Arnold-Bode-Preis, Documenta 12, Kassel; 1996 Geoge-Maciunas-Preis, Wiesbaden
Tworzy dzieła sztuki z produkowanych masowo, ogólnie dostępnych i pozbawionych wartości materiałów. Z pustych karnistrów, uzupełnianych innymi elementami z ODZYSKU, tworzy maski lub bardziej rozbudowane instalacje, jak na przykład prezentowana na Documenta XII w Kassel łódź „Marzenie”. Karnistry nie są materiałem przypadkowym stanowią bowiem świadectwo nielegalnego handlu benzyną w Beninie. O swoich dziełach mówi: Tradycyjne maski afrykańskie nie istnieją już praktycznie w Afryce. Znajdują się w wielkich muzeach a popyt na nie jest bardzo duży, bo można je sprzedawać bardzo drogo. Na to zapotrzebowanie odpowiadam: chcecie masek – oto one! Odsyłam ludziom z Zachodu to, co do nich należy, to znaczy odpadki produkowane przez społeczeństwo konsumpcyjne.”
Jego dzieła znajdują się w wielu europejskich i amerykańskich kolekcjach muzealnych, jak również w największej prywatnej kolekcji współćzesnej sztuki afrykańskiej Jeana Pigozzi’ego (The Contemporary African Art Collection – CAAC).
Oprac. Małgorzata Baka-Theis
