Warsztaty dla dorosłych #2
W trakcie spotkania sięgnęłam do twórczości wielu artystów nowoczesnych i współczesnych, którzy sięgali do motywów i tematów zaczerpniętych z tradycyjnych kultów, obrzędów i rytuałów, którzy wykorzystują motyw maski, fetysza czy tradycyjnych tkanin. Wraz z uczestnikami zastanawialiśmy się nad definicją tradycji, jak jest rozumiana w kontekście kultur Afryki i jakim transformacjom ulega.
Omówiłam pokrótce twórczość Georga Lilanga’i, tanzańskiego artysty, który na swoich obrazach olejnych przedstawiał człekokształtne postaci mashetani, będących personifikacją ludzkich przywar, a także Twins Seven Seven, malarza nigeryjskiego, sięgającego do motywów z wierzeń ludu Joruba, Cypriena Tokoudagba’y i Francoisa Thango. Istotnym nurtem jest także rzeźba neotradycyjna – czyli taka która stanowi kontynuację tradycyjnej rzeźby kultowej/rytualnej, ale wplatająca w wachlarz motywów elementy zaczerpnięte ze współczesności, jak w twórczości benińskich artystów Kifouli i Amidou Dossou czy Johna Goba’y ze Sierra Leone, który sięga do pan-afrykańskiego motywu Mami Wata. W malarstwie, które jest dziedziną dość młodą, ponieważ zostało wprowadzone wraz z zakładanymi w czasach kolonialnych (pocz. XX w.) szkołami i uczelniami wyższymi, artyści nowocześni tacy, jak Nigeryjczyk Ben Enwonwu, łączyli techniki klasycznej sztuki zachodniej z motywami i kolorystyką afrykańską.
Motyw fetyszy odnajdziemy w twórczości kongijskiego malarza i rysownika Steve’a Bandoma’y, mieszkającego w RPA i tworzącego akwarelowe rysunki z motywem fetysza nkisi, odzianego we współczesne „fetysze”, Pascala Marthine Tayou, Kameruńczyka, który wykonał m.in. serię Pouppes Pascale – fetyszy z szkła. Do motywu maski sięga w swojej twórczości Romuald Hazoume z Beninu, Meschac Gaba, Calixte Dakpogan, zaś tradycyjne tkaniny takie, jak tradycyjne nigeryjskie adire, aszanckie kente czy kangi wykorzystują do realizacji swoich dzieł Kenijka Grace Ndiritu, południowoafrykański artysta Lawrence Lemaoana.
Barthelemy TOGUO
Urodzony w 1967 r. kameruński rzeźbiarz. Ukończył École Nationale Supérieure des Beaux-Arts w Abidżanie na Wybrzeżu Kości Słoniowej, École Supérieure d’Art w Grenoble we Francji oraz Kunstakademie wDüsseldorfie w Niemczech. Mieszka i tworzy w Paryżu, Bandjounie i Nowym Jorku. Jego prace były prezentowane na wielu międzynarodowych wystawach zbiorowych, festiwalach i biennale m.in. na 56. Biennale w Wenecji, Africa Remix, Dak’Art Biennale. Od 1998 r. rozpoczął serię prac akwarelowych inspirowanych doświadczeniami podróży. Tworzy instalacje rzeźbiarskie podejmując ważne tematy społeczne, polityczne, związane z problemem imigracji, równości społecznej, rasizmu.
Toguo jest również zaangażowany w promocję i rozwój współczesnej sztuki w Kamerunie. Od 2005 roku pracuje w organizacji non-profit Bandjoun Station, której celem jest promowanie i wspieranie lokalnych artystów na arenie międzynarodowej, dając im przestrzeń do tworzenia i wykonywania ich sztuki.
Wystawy indywidualne (wybór):
2015 – Les diables et les dieux, Château de Tanlay, Francja
2014 – Drawing Now, Lelong Gallery, Paryż
2014 – An Afropolitan View, Uppsala Art Museum, Szwecja
2014 – First Solo show, Cap Town, RPA
2014 – Here Africa, Château de Penthes, Geneve-Pregny
2014 – Specific creation, Nousbaum Reding Gallery, Luxembourg
2014 – Musée d’Art et d’Histoire de Narbonne, France
2013 – Coexistence on earth, Wooson Gallery, Daegu, Korea Pd.
2013 – Print Shock, Musée du Dessin et de I’Estampe Originale de Gravelines, Francja
2013 – Talking to the Moon, Musée d´art contemporain de Sainte Etiennne, Francja
2013 – Dérives, Chapelle Saint Anne, Arles, Francja
2013 – Hidden Faces, Galerie Lelong, Paryż, Francja
2013 – Signs in the Leaves, Médiathèque Benjamin Rabier, La Roche Sur Yon, Francja
2013 – In The Head, Collège Boris Vian, Dunkerque-Branche, Francja
2012 – A World Child Looking At The Landscape New Works, Nosbaum & Reding Art Contemporain, Luxembourg
2012 – Stand up and Walk, Espace culturel Le volume, Vern-sur-Seich, Francja
2012 – The African Spirit, Galerie Lelong, Zürich, Szwajcaria
2011 – New Ceramics, Manufacture Nationale de Sèvres, Paryż
2011 – New Poster for „Roland Garros”, Paryż
2011 – Specific creation Criminal Tribunal By Mario Mauroner contemporary Art, Vienna, Wiedeń
2011 – PUMA African Football Kits project, Design Museum, Londyn
2011 – International Print Biennale 2011, Print Awards, Who is the true terrorist Hatton Gallery, Claremont Road Newcastle, Wielka Brytania
2011 – Specific creation, The Well Water New Performance, shower life La verriere by Hermès , Bruksela
2011 – J’ai deux amours, Cité nationale de l’histoire de l’immigration, Paryż
2011 – Museum and Art Gallery at Skidmore College, États-Unis
2011 – The Unhomely, Biennial Of Contemporary Art, Sewilla, Hiszpania
2010 – The Lost Dogs’ Orchestra, Galerie Lelong, Paryż
2010 – Cissé / Toguo, Dak’Art Biennale de Dakar, Institut Français de Dakar, Senegal
2010 – The World Examination, Centre d’Art Contemporain de Châtellerault, Francja
2010 – Liberty Leading the People, Fundaçao Gulbenkian, Lizbona, Portugalia
2010 – Lyrics Night, Royal Museum of Bandjoun, Kamerun
2010 – Centre Culturel Français de Pointe Noire, Kongo
2010 – The World Examination, Item Editions, Paryż, Francja
2009 – The Pregnant Mountain, Robert Miller Gallery, Nowy Jork
2009 – Road for exile, Carpe Diem Arte e Pesquisa, Palace of Marquis de Pombal, Lizbona, Portugalia
2009 – „… et la parole fut”, Frac île de la Reunion, Saint-Denis, Francja
2009 – The world examination, Item Editions, Paryż, Francja
2009 – „The aids issue cannot be solved thanks to the distribution of condoms. Benedict XVI”, Mario Mauroner Contemporary, Art Vienna, Wiedeń, Austria
2008 – Heart Beat – Baltic, Centre for Contemporary Art, New-Casttle
2008 – Spiritual Genocide, Art Brussels, Bruksela, Belgia
2008 – The Devilish Human Temptations, Mario Mauroner Contemporary Art, Wiedeń, Austria
2007 – Purifications Arco 2007, Madryd
2006 – La Magie du Souffle, Frac Provence-Alpes-Côte d’Azur, Marsylia, Francja
2006 – The Wildcats’ Dinner, Ateliers d’Artistes de la Ville, Marsylia, Francja
2006 – The Wildcats’ Dinner, Mario Marauner Contemporary Art Salzburg, Austria
2005 – The Human Mirror, école supérieure d’Art, Lorient, Francja
2004 – The Sick Opera, Palais de Tokyo, Paryż, Francja
2004 – La guerre des sexes n’aura pas lieu, école des Beaux Arts de Valence, Francja
2003 – Pure and Clean, Institute of Visual Art Milwaukee, WI, USA
2002 – Puk, Puk, Puk, CCC, Tours, Francja
2002 – Emergency Exit, le Lieu Unique, Nantes, Francja
2002 – Épidémies, Goethe Institut, Yaoundé, Kamerun
2001 – Das Bett, école régionale des Beaux-Arts de Dunkerque, Francja
2001 – Art Unlimited, Art Basel, Bâle, Suisse
2001 – Barthélémy Toguo, The Box Associati Gallery, Turyn, Włochy
2000 – Virgin Forest, La Criée centre d’Art contemporain, Rennes, Francja
2000 – Pénicilline, Centre Culturel Français, Turyn, Włochy
1999 – Baptism, Kunstmuseum Düsseldorf in der Tonhalle, Düsseldorf, Niemcy
1999 – Migrateurs, ARC, musée d’Art moderne de la Ville, Paryż, Francja
1999 – Barthélémy Toguo, chez François Barnoud, Dijon, Francja
1998 – Parasites, centre d’Arts plastiques, Saint-Fons, Francja
1996 – Barthélémy Toguo, Goethe Institut, Yaoundé, Kamerun
1994 – Pôle européen, Saint-Martin d’Hères, Grenoble, France.
***
oprac. Małgosia Baka-Theis
Strona internetowa artysty>>>
Zbiór dzieł na Pinterest >>>
Pascale Marthine TAYOU
Kameruński artysta multimedialny urodzony w 1966 w Jaunde. Karierę artystyczną rozpoczął w latach dziewięćdziesiątych ubiegłego wieku. Jego prace eksponowane były na wielu wystawach zbiorowych i indywidualnych. Jest związany ze stowarzyszeniem Doual’Art (Douala, Kamerun), które w znacznym stopniu przyczyniło się do wypromowania artysty na arenie międzynarodowej.
W swojej twórczości łączy rozmaite media, przede wszystkim jednak wykorzystuje pozostałości „konsumpcjonizmu” – śmieci, rzeczy zbędne, które w jego dziełach stanowią medium przedefiniowania kultury postkolonialnej, nowoczesności i globalizacji oraz zachodniego konsumpcjonizmu. Jego wczesna twórczość skoncentrowana była na rysunku i rzeźbie, których tematyka oscylowała wokół problemów społecznych takich jak AIDS czy równość płciowa. Obecnie tworzy wielkoprzestrzenne instalacje, w których wykorzystuje również materiały organiczne oraz tworzy serie szklanych rzeźb, w których zachowuje formy tradycyjnych kameruńskich fetyszy związanych z kultem vodun.
Artysta mieszka i pracuje w Belgii.
Wystawy indywidualne (wybór):
2010 – Pascale Marthine Tayou, Malmö Konsthall
2008 – Matiti Elobi, Château de Blandy les Tours
2008 – Jungle Fever, Galleria Continua, San Gimignano
2007 – Zigzag Zipzak!, Galleria Continua Beijing
2006 – Plastic Bags, Kunsthalle Wien, public space karlsplatz, Wiedeń, Austria
2004 – Rendez-vous, S.M.A.K., Getynga, Niemcy
2004 – Omnes viae Romam ducunt, MACRO – Museo d’Arte Contemporanea, Rzym, Włochy
2002 – Erection, Portikus, Frankfurt am Main, Niemcy
2002 – Qui perd gagne, Palais de Tokyo, Paryż, Francja
2000 – Somewhere, Galerie der Heinrich-Böll-Stiftung, Berlin, Niemcy
1999 – Trafique, S.M.A.K., Getynga,Niemcy
1999 – Crazy Nomad, Lombard-Freid Projects, Nowy Jork, USA
1997 – Looobhy, Doual’art, Douala, Kamerun
1997 – Le déballage, Goethe-Institut, Yaoundé, Kamerun
1995 – La chaise à Doual’art, Centre Culturel Français, Douala, Kamerun
1994 – Transgressions, Centre Culturel Français, Yaoundé, Kamerun
Oprac. Małgorzata Baka-Theis
Zbiór dzieł na PINTEREST >>>
BIOGRAFIE >>>
Oficjalna strona artysty: http://www.pascalemarthinetayou.com/